Za wzorcowy przykład diety śródziemnomorskiej uznaje się dietę mieszkańców Krety z lat sześćdziesiątych XX wieku. Charakteryzowała się ona obfitością produktów pochodzenia roślinnego: owoców, warzyw, pieczywa, zbóż, fasoli, orzechów i ziaren. Oliwa z oliwek była najczęściej stosowanym tłuszczem, wypierając z diety tłuszcze zwierzęce. Codziennie jadano nabiał np. ser, jogurt w umiarkowanej ilości. Ryby, drób i jaja spożywano mniej więcej dwa razy w tygodniu, podobnie czerwone mięso. Wysoko przetworzona żywność nie wchodziła w skład diety, a produkty dosładzane jadano sporadycznie. Ponadto pito regularnie wino w ilości 1-2 lampki do posiłku. Należy wspomnieć, że aż 35% energii w diecie śródziemnomorskiej pochodzi z tłuszczu, ale jest to głównie oliwa z oliwek będąca źródłem jednonienasyconych kwasów tłuszczowych i produkty bogate w wielonienasycone kwasy tłuszczowe takie jak ryby i orzechy.
Dieta połączona z umiarkowanym wysiłkiem fizycznym przyczyniła się do tego, że w tamtych czasach na Krecie i w południowych regionach Włoch, gdzie dieta była podobna, średnia długość życia była największa na świecie. Liczne badania potwierdziły wpływ diety śródziemnomorskiej na długowieczność. W 1960 roku wśród dorosłych greckich mężczyzn przedwczesna umieralność z powodu niedokrwiennej choroby serca była o 90 % niższa, niż u mężczyzn w Stanach Zjednoczonych, a kobiety w Grecji 50% rzadziej zapadały na raka sutka niż kobiety w USA. W oparciu o liczne badania epidemiologiczne można założyć, że dieta śródziemnomorska jest dobrym środkiem w prewencji wielu chorób cywilizacyjnych.
Comments