Uzależnienie od słodyczy

Szkodliwe problemowe jedzenie rozwija się etapami. Początkowo następuje odkrycie super smakowitych produktów, które wzbudzają uczucie przyjemności. Mózg zaczyna rozpoznawać niektóre produkty jako najsmaczniejsze, najlepsze i wiąże te informacje z natychmiastową gratyfikacją. Wydzielają się neuroprzekaźniki odpowiedzialne za przyjemność.

Na tym etapie osoba coraz częściej sięga po ulubione przekąski w celu poprawienia sobie nastroju. Pojawiają się trudności w odmówieniu sobie kolejnej porcji jedzenia, które nasilają się w momentach silnego napięcia nerwowego, gorszego samopoczucia, zmęczenia i obniżenia nastroju. Jedzenie słodyczy w takich sytuacjach wiąże się z osiągnięciem satysfakcji, ukojenia i błogości. Taki stan utrzymuje się do 60-120 minut po konsumpcji, później może nastąpić spadek nastroju i ponowne łaknienie w celu poprawy samopoczucia.

Tak zaczyna się ścieżka uzależnienia- nadmiernego i szkodliwego jedzenia. Kolejny etap to unikanie negatywnych emocji, związanych z brakiem nagrody. Osoba zawsze ma pod ręką ulubione przekąski, po które będzie mogła sięgnąć w sytuacji obniżonego nastroju. Poprawa samopoczucia za pomocą słodyczy staje się nawykiem. Z czasem dochodzi do zwiększenia zaabsorbowania w oczekiwaniu na nagrodę, osoba uzależniona poświęca więcej czasu i energii na osiągnięcie początkowego efektu, często kosztem zaniedbania innych sfer życia. Pojawia się etap jedzenia w celu zapobiegania objawom odstawienia i negatywnym emocjom. Osoba nadużywa określonych produktów spożywczych mimo starań aby ograniczyć ich konsumpcję i mimo negatywnych konsekwencji np.: nadwagi, otyłości, chorób metabolicznych, trudności w codziennym funkcjonowaniu. Utrata kontroli nad umiejętnością regulowania przyjmowanego jedzenia jest analogiczna jak u osób uzależnionych od substancji psychoaktywnych.